Daisypath Happy Birthday tickers


Monday, March 19, 2012

Waiting For Her

The Truth Bout Life

"Bangla mai Malaysia,abis suma benda depa amik..kerja untuk orang Malaysia,tp Bangla yang banyak pegang..handphone mahal mahal,semua geng geng Bangla da pakai..rumah besar besar,suma Bangla punya..teqok ar depa ni,depa x taw ka depa tu menumpang ja,yang dok buat hebat sangat kenapa?dah la pengotoq,gelap,baju pun lusuh...eeeiii..terok!!"


entry kali ni pasal pendatang asing..yang datang negara kita Malaysia untuk bekerja sebab diorang tawu dekat sini diorang boleh cari makan untuk sara hidup diorang n family dekat kampung. X kisah la diorang ni warganegara mana pun,kalau bukan dari Malaysia,pendatang asing la diorang ni..

ada dua kategori pendatang ni...satu yang dapat izin,n satu yang x dapat izin that is 'PATI'.. than kategori ni akan pecah kepada beberapa cabang lain plak..macam yang datang cari kerja,stay cabang cari kerja,yang datang melancong,stay melancong tapi x boleh buat benda lain..tu antaranya la..

panjang2 ni just penerangan pasal pendatang asing..ntah la,macam x brapa terang je..BTW,x kisah la sebab bukan tu yang mus nk cerita dalam entry kali ni..

THE TRUTH BOUT LIFE

15 March 2012,5:00pm

"pakcik dekat kaunter tu suruh beli tiket dalam bas"
"tapi dik ,bas penuh ni,adik nk balik mana?"
"Kulim"

x da tiket,but terus masuk bas n duduk dekat tempat kosong yang ada. disebabkan tu bas last for that day untuk aku balik Kulim,terpaksa la aku tipu pakcik bas tu. (maaf pakcik,sy nak balik rumah).

"sebelas ringgit empat puluh sen"

baru sedar yang sebelah aku ni Bangladesh. tapi aku x kisah asalkan dapat balik. sepanjang perjalanan aku just duduk diam tengok gelagat orang. pakcik bas tu muka stress ja,kejap2 cucuh rokok. than orang depan aku dengar muzik,ada budak kecik sebelah dia..aku kiri kanan Bangladesh..than ada lagi sorang ibu ngan anak dia. yang kecik sorang tu anak dia la,tp seat asing2.banyak barang dia bawak,mcm lari rumah ja.

but kiri kanan aku ni...tiket x lepas walaupun tengah tido..
yang sebelah aku ni,dia tido nyenyak..mmng bas tu pusing jauh dari Alor Star nk ke Kulim..ak perhati dia dari atas smpai bawah ke kasut..satu2 aku tengok betul betul..

tangan dia nmpk keras je kulit,kuku smpai calar2..but bersih..pakaian diorang simple,but kemas..kalau betul2 keluar berjalan,diorang jaga penampilan..mesti diorang ni kerja kuat.

sebenarnya apa yang ak tertarik pasal diorang bukan penampilan..tp ak terpikat dengan satu benda. attitude diorang..tirai tingkap bas tu,lepas diorang bukak,diorang rapatkan balik elok2 than ikat dengan kemas..siap reben lagi..if kita, orang Malaysia,brapa sangat yang terasa nk ikat balik?..

but kenapa orang anggap golongan ni pengotor,jijik?

"ak ada kawan india"
"ko kawan dengan india??pelik ar ko ni"

sebab perbezaan warna kulit,pemakaian,bahasa,negara?..sebab golongan ni ASING than kita penduduk tetap boleh rendahkan diorang?

Pandangn manusia kadang2 tengok pakai hidung,macam adik ak cakap bila cari barang x jumpa..ak cari buku,but ak x tawu buku tu tebal ke nipis ke,warna apa,sapa yg tulis,aku taw tajuk ja..sama mcm orang asing,kita tawu diorang warganegara mana,than kita kelaskan diorang mcm ni mcm tu.. setiap orang berbeza,ada perwatakan masing, n bukan semua terok,n bukan semua baek,tp if sorang buruk,x boleh jgak kita kata yang lain pun buruk.x da yang sama n 100% perfect.

mus pun x tawu entry ni pasal apa..sebenarnya setiap orang kena tngok sendiri n buat penilaian..if x de diorang n nk harapkan anak anak muda yang dilatih untuk BERCAKAP ja,mungkin negara x kan maju dari segi pembangunan sebab diorang ja yg mahir n sanggup dalam kerja2 tu..